(short English summary is at the end of this article)
Twee weken geleden was ik voor controle bij mijn lenzenspecialist in het LUMC te Leiden. Deze keek vooral naar mijn rechteroog en merkte op dat het er niet helemaal goed uitzag. Een oogarts werd er bij gehaald en deze was ook van mening dat er reden was voor grondiger onderzoek. Met spoed, want men zag mogelijke “infiltraten” (witte bloedcellen gestuurd door het immuunsysteem) of er zou sprake kunnen zijn van een bacteriële infectie.
De lens, welke voor mijn zeer bruikbare zicht zorgde moest voorlopig uit. Dezelfde dag dus met spoed langs het UMC in Utrecht gegaan voor controle. Daar kreeg ik helaas een wat minder professionele behandeling. Het UMC is een academisch ziekenhuis dus patiënten hebben veel te maken met jonge artsen met minder ervaring. Het onderzoek werd uiteraard goed gedaan maar men had niet de moeite genomen mijn dossier goed door te nemen. Ik moest aan de arts uitleggen dat ik geen bril kon dragen omdat de onregelmatigheid van het oogoppervlak na een hoornvliestransplantatie niet altijd door brilleglazen kan worden gecorrigeerd en ook dat mijn eerder gemeten visus van bijna 1.2 met correctie was en dus niet zonder. Ik leg dit soort dingen graag aan leken uit, maar ik verwacht van een arts, hoe jong en onervaren ook dat dossiers worden gelezen en domme vragen achterwege worden gelaten.
In ieder geval was de conclusie in het UMC hetzelfde als in het LUMC en werd er een oogzalf met sterke corticosteroiden en antibiotica (tobramycine/dexomethason) voorgeschreven om wat er in het oog zat zo hard mogelijk te bestrijden. Twee dagen later was ik op controle en konden de medicijnen worden afgebouwd. De oogzalf kon gestopt worden en ik moest 4x ipv 2x per dag met Vexol druppelen, het middel wat ik al 2x per dag gebruikte voor langere tijd. De druppels mochten over twee weken worden afgebouwd naar het oude niveau.
Afgelopen vrijdag was ik op controle bij Dr. Rouwen welke de supervisie heeft over het hele “project” en ook de operatie heeft uitgevoerd. Eerst werden er door assistenten en een optometrist diverse metingen gedaan. Ik maakte kennis met een nieuw apparaat voor oogdiagnose, de Oculus Pentacam (zie plaatje). Dit is een apparaat welke een aantal analyses op het voorste gedeelte van het oog uitvoert. Het apparaat maakt van alle analyses een mooi dossier met onder andere een topografie van het hoornvlies en een door de computer uitgerekende doorsneefoto van het hoornvlies.
Uiteindelijk werd mijn oog verder bekeken door de oogarts en een andere oogarts in opleiding. De arts zei dat het oppervlak van het oog er goed uitzag en dat de lens wat hem betrof weer in kon. De oogarts stelde echter ook vast dat de wazige plek aan de kant van mijn neus helaas niet reageerde op wisselingen in medicatie. Door mindere werking van het transplantaat of lidtekenvorming blijft er op die plek vocht ophopen waardoor ik vooral in de ochtend een waas in het zicht heb. Ik zei dat ik hier verder geen last van had afgezien van het mindere zicht en dat de waas vrij snel wegtrekt in de loop van de ochtend. Uiteindelijk geeft het nog altijd beter zicht dan mijn linkeroog of de oude situatie dus voor mij is dat niet zo’n punt. De oogarts vond het ook geen groot probleem en zei dat het endotheel in de toekomst vervangen zou kunnen worden maar daar was nu gezien het zeer redelijke zicht eigenlijk nog geen reden voor.
Mijn oogdruk was trouwens opgelopen naar 30, dus moet ik extra oogdrukremmers gaan gebruiken. Over twee weken zal de oogdruk nogmaals gecontroleerd worden.
Voorlopig heb ik dus weer mijn zicht terug. Wel zal ik opnieuw langs mijn lenzenspecialist moeten voor het aanpassen van een nieuwe lens omdat het hoornvlies verandert en de lens minder goed past.
English summary:
The last two weeks I experienced a complication with my corneal transplant. My optometrist wasn’t satisfied with the overall condition of my eye and asked for an ophthalmologist of the hospital in Leiden to take a look. She also saw possible rejection signs in the eye and I had to visit the hospital in Utrecht which has handled the surgery and have the eye checked immediately. Of course, I had to stop wearing the lens which resulted in a significant decrease of my eyesight.
I took the train back to Utrecht and had my eye checked. They also saw signs of rejection or a possible bacterial infection so I was prescribed with an ointment with corticosteroids and antibiotics. Two days later I was checked again and it was decided to taper off the medicines over a period of two weeks to the existing level of corticosteroids, two drops of Vexol a day.
Yesterday I was checked by Dr. Rouwen who has done my corneal transplant. He told me the eye was looking normal again and that I could start wearing the lens again. However, I still have a patch of cornea that is swollen because of excess fluid. He told me this is likely because of the transplant unable to pump away fluids or because of the tissue not healing properly and scarring. Luckily the area is largely outside the visual axis so in the middle of the day when all the fluid is out of the cornea I hardly notice it.
So, in the end I’m enjoying the superior vision of my eye again and I hope it stays that way in the future…