Een dezer dagen vond ik tussen de post van mijn huisgenoten een brief van Greenpeace.
Aangezien de geadresseerde al een tijd niet meer in het huis woonde en het overduidelijk ging om een bedelbrief met een acceptgiro bijgesloten heb ik de envelop opengemaakt. Ik ben namelijk niet alleen sceptisch over religie en pseudowetenschap, maar ook over activisme.
In de envelop zat een boekje met als titel “Kernenergie…een goed idee?” met een oranje, “radioactief” gekleurde achtergrond met een afbeelding van koeltorens.
Ik ging het boekje doorlezen en al snel werden de eerste onwaarheden en dogma’s verkondigd. Hieronder som ik ze even op:
– Radioactief afval blijft tienduizenden jaren gevaarlijk.
Dit is een van de standaardargumenten tegen kernenergie. Het is een versimpeld en generaliserend oordeel.
Het duurt inderdaad tienduizenden jaren voordat alle onstabiele atomen in kernafval zijn vervallen. Maar in die tijd neemt de gevaarlijkheid van het afval wel af.
“Nieuw” kernafval is het gevaarlijkst omdat er verhoudingsgewijs veel atomen met korte halfwaardetijden in voorkomen.
Daarom laat men kernafval ook eerst afkoelen totdat het verder wordt verwerkt.
Hierna wordt het afval over het algemeen “verglaasd”, dwz. het afval wordt samen met glas gesmolten en in metalen vaten gegoten.
Dit zorgt ervoor dat het kernafval geen isotopen kan lekken in het grondwater en voor zeer lange tijd stabiel blijft.
Het afval blijft zeker gevaarlijk, maar als het goed wordt opgeslagen is het gevaar voor het milieu vrij klein.
Als laatste bij dit punt nog even een bangmakertje van Greenpeace over de opslag van radioactief afval. Greenpeace stelt dat de opslag in Nederland van kernafval bij de COVRA gevaarlijk is want “stel je voor dat er een aardbeving komt, of de vaten gaan lekken”.
Ten eerste: In Nederland komen weinig echt zware aardbevingen voor, en ten tweede: verglaasd afval gaat echt niet zomaar lekken.
– Nuttig gebruik van isotopen
Greenpeace stelt in het boekje dat radioactiveit nuttig is voor de geneeskunde. Daarin hebben ze helemaal gelijk, maar deze isotopen worden in kernreactoren gemaakt, die weer kernafval produceren. Milieuactivisten hebben zich eens vastgeketend aan toegangshekken bij de Hoge Flux Reactor in Petten, welke een significant deel van de medische isotopen voor Europa produceert.
Ik vraag me af, zouden kerncentrales die medische isotopen maken bestaan in de milieuvriendelijke utopie van Greenpeace? Ik denk eerlijk gezegd dat ze hier nooit over hebben nagedacht. Men noemt wel het gebruik van radioactiviteit voor de geneeskunde, maar men lijkt zich niet bewust te zijn van de achterliggende nucleaire techniek.
– Tsjernobyl
Daar hebben we hem weer, het kulargument van de bovenste plank.
Tsjernobyl was een onveilige reactor met een hoge “positive void coefficient”. Dat betekent in het kort dat als het vermogen van de reactor omhoog gaat en er stoombellen onstaan de reactor onstabiel zal worden en steeds meer vermogen zal gaan genereren, wat resulteerde in een explosie op die ongelukkige dag in april 1986. Daarna is Tsjernobyl uitgegroeid tot een van de hoofddogma’s van milieuactivisten. Onterecht wordt Tsjernobyl als voorbeeld genoemd van de gevaren van kernenergie.
Inderdaad, al zou kernenergie worden bedreven met het type reactor van Tsjernobyl, dan zou kernenergie inderdaad erg gevaarlijk zijn. Maar zo is het gewoon niet. Hedendaagse reactoren hebben inherente veiligheden ingebouwd waardoor de kans op ongelukken zoals in Tsjernobyl zeer klein is geworden.
Tsjernobyl is overduidelijk een leermoment geweest. Je zou zelfs kunnen stellen dat milieuactivisten en deze ramp voor veiligere kernenergie hebben gezorgd, want hierna was er een extra motivatie voor de nucleaire industrie om ongelukken te voorkomen.
Maar uiteindelijk is het evident als je even logisch nadenkt. Reactoren zoals Tsjernobyl worden niet meer gebouwd, en daarmee is kernenergie stukken veiliger geworden.
– Koelwater van een reactor is radioactief
Een duidelijke bangmaker. In de meeste reactoren is het koelwater aanwezig in een afgesloten systeem, of wordt er gebruik gemaakt van een warmtewisselaar om de warmte naar een ander gesloten systeem over te zetten.
Koeltorens en schoorstenen lozen nooit water dat radioactief genoeg is om een bedreiging voor het milieu te vormen.
– Atoombommen worden onder water getest
Atoombommen worden al jaren niet meer in de atmosfeer of water getest. Sterker nog, ondergrondse testen worden nog maar nauwelijks uitgevoerd, en zijn minder schadelijk dan testen in de atmosfeer of water. Overigens is het wel zo dat Amerika en Rusland zich zwaar te buiten zijn gegaan wat betreft atoomtesten. De fallout van de atoomtesten in de jaren 50 en 60 is nog steeds meetbaar in de atmosfeer.
En als laatste punt:
– We moeten overstappen op groene energie want kernenergie is gevaarlijk en radioactief
Groene energie is inderdaad de toekomst. Maar het kan in mijn ogen absoluut geen kwaad om onderzoek te doen in nucleaire techniek. Ook is het geen slecht idee om toch een extra kernreactor neer te zetten om de levering van energie te garanderen in een tijdperk waarin de toekomst van fossiele brandstoffen onzeker is. Om onze maatschappij te laten draaien hebben we die energie nu eenmaal nodig.
Kernenergie kan goed gebruikt worden in een overgangsperiode naar de grootschalige inzet van groene energie.
Groene energie is namelijk op dit moment niet grootschalig inzetbaar. Er moet onderzoek gedaan worden naar energieopslag en schaalvergroting. Ik ben ook voor megaprojecten zoals in Denemarken, want 20% van het energieverbruik opwekken door middel van windenergie is geen kattepis.
Als laatste wil ik nog een ding onderstrepen. Ondanks mijn sceptische houding tegenover milieuactivisme moet ik toegeven dat kernenergie absoluut niet perfect is. Het is duur, het afval is een zeker probleem en het is zeker niet CO2 neutraal, wat de nucleaire lobby nogal eens stelt.
Tot zover mijn kritische analyse van milieuactivisme en kernenergie. Reacties altijd welkom 🙂
