(English summary below)
Op 26 februari, ongeveer een maand geleden dus, heb ik een hoornvliestransplantatie voor mijn linkeroog gehad. Omdat dit oog vergevorderde keratoconus had en geen lens meer tolereerde heb ik er ca. 3 jaar niet echt mee gekeken. Dit was de derde operatie aan mijn ogen dus de opname en behandeling in het ziekenhuis waren voor mij bekend terrein. Ik meldde mij om 7:30 in het ziekenhuis en werd voorbereid voor de operatie. De operatie is uitgevoerd in het UMC door dr. Wisse onder supervisie van dr. van der Lelij.
De operatie zou in eerste instantie een DALK procedure zijn waarbij de onderste laag (endotheel) van het hoornvlies blijft zitten. Dit zorgt in theorie voor een duurzamer resultaat omdat het hoornvlies regelmatiger van afmeting blijft en het nieuwe donorendotheel een van de redenen is dat het lichaam het hoornvlies kan afstoten.
Volgens de oogarts was na het verwijderen van het zieke hoornvlies het oppervlak van het endotheel niet glad genoeg wat optisch een slechter resultaat zou geven. Er is dus besloten de hoornvliestransplantatie toch penetrerend, dus over de gehele dikte, uit te voeren. Dit is wel gedaan met de zgn. mushroom techniek om het nieuwe hoornvlies zo robuust mogelijk vast te laten groeien. Continue reading Post ID 2041